Ne Güzel Şey Hatırlamak Seni... Nâzım Hikmet

Ne Güzel Şey Hatırlamak Seni
 
Nâzım Hikmet
 
Ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinden,
hapiste ve yaşım kırkı geçmiş iken...
 
Ne güzel şey hatırlamak seni:
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan
elin ve saçlarında vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının...
İçimde ikinci bir insan gibidir seni sevmek saadeti...
Parmakların ucunda kalan kokusu sarduya yaprağının,
güneşli bir rahatlık ve etin daveti:
kıpkızıl çizgilerle bölünmüş sıcak koyu bir karanlık...
 
Ne güzel şey hatırlamak seni,
yazamak sana dair,
hapiste sırt üstü yatıp seni düşünmek:
filanca gün, falanca yerde söylediğin söz,
kendisi değil edasındaki dünya...
 
Ne güzel şey hatırlamak seni.
Sana tahtadan birşeyler oymalıyım yine:
bir çekmece bir yüzük, ve üç metre kadar ince ipekli dokumalıyım.
Ve hemen fırlayarak yerimden
penceremde demirlere yapışarak hürriyetin
sütbeyaz maviliğine sana yazdıklarımı
bağıra bağıra okumalıyım...
 
Ne güzel şey hatırlamak seni:
ölüm ve zafer haberleri içinde,
hapiste ve yaşım kırkı geçmiş iken...