Tanju Özcan'ın Yürüyüşü: Yolun Sonu ya da Yeni Bir Başlangıç mı?

Tanju Özcan'ın Yürüyüşü: Yolun Sonu ya da Yeni Bir Başlangıç mı?

İyi akşamlar sayın okurlarım. Kendi dünyasını yaratmış, kendi diliyle politika yapan ve 'değişim ve adalet' talebiyle başlattığı yürüyüşle gündemi hareketlendiren Bolu Belediye Başkanı Tanju Özcan hakkında konuşmak istiyorum.

Tanju Özcan, çıktığı bu yolda sadece kendi yalnızlığını değil, aynı zamanda siyasi bir açmazın da resmini çiziyor. Kendisine yönelik disiplin süreci ve bundan bağımsız olarak yürüttüğü eylemi bir kenara bırakarak, CHP Genel Başkan Yardımcısı ve Parti Sözcüsü Faik Öztrak’ın açıklamalarına cevap verdiği sırada kullanılan dili biraz irdeleyelim.

Özcan, "Tam Faik Öztrak'a yakışan çapsız açıklamalar olmuş." diyerek, kendi politik anlayışını ve var olduğunu düşündüğü çözüm yollarını savunuyor. Ancak burada önemli bir noktayı gözden kaçırıyoruz. Yolculuklar, var oluşsal bir durum oluşturur ve bu durum, kişinin gerçeklerle yüzleşmesine neden olur. Ancak Tanju Özcan'ın bu yürüyüşü, gerçeklerle yüzleşmekten çok kendi politik gerçekliğini inşa etme çabası gibi duruyor.

Tanju Bey, hakikaten bu "değişim ve adalet" yürüyüşüyle kendi politik çizgisini mi belirlemeye çalışıyor yoksa CHP'li olmadığını iddia ettiği Faik Öztrak'a mı bir ders vermek istiyor? Yoksa bu, içinde bulunduğu çıkmazdan sıyrılmak için attığı bir adım mı?

Belki de Özcan, Faik Öztrak'ın "bahçıvan ama biberi yok" benzetmesi üzerine kurduğu politik dil ile birlikte, siyasi karşılıklarını da gözden geçirmeli. Çünkü siyaset, kişinin kendi gerçekliğini değil, toplumsal gerçeklikleri inşa etme sanatıdır. Her siyasi figür, kendi penceresinden baktığı olayları, olayların özünden ziyade kendi algılarına dayalı olarak yorumlar.

Siyasi bir tartışmanın içerisine, kişinin geçmişi üzerinden değerlendirmelerle girmek, Özcan'ın siyasi tartışma seviyesini bir nebze düşürüyor. Faik Öztrak'ın "sonradan CHP'li" olması ya da "bürokrasi koltuğundan gelmiş" olması, onun partisine hizmet etme iradesini ve bilgi birikimini sorgulamak için yeterli bir sebep teşkil etmiyor.

Unutulmamalıdır ki, siyasette aktörler sürekli değişir ancak kurumlar kalıcıdır. Tanju Özcan'ın bu tür söylemleri, siyasi gerçeklikten çok, kendisine yönelik oluşturulan disiplin sürecine karşı bir tepki olarak görülüyor.

Sonuç olarak, Tanju Özcan'ın Bolu'dan Ankara'ya 'değişim ve adalet' yürüyüşü, onun kendine ait bir politik dil oluşturması ve aynı zamanda disiplin sürecine karşı bir başkaldırı şeklinde yorumlanabilir. Ancak bu tür bir tutumun, genel siyasi konjonktürde nereye evrileceğini ve hangi sonuçları doğuracağını ancak zamanla görebiliriz. Her ne olursa olsun, Özcan'ın yürüyüşü, sadece CHP için değil, Türkiye'nin genel politik iklimi için de önemli bir dönüm noktası olabilir.

Aydın Karataş