Bolu'ya net bakış - Bolunet.com.tr

"Boluluyum fakir bir ailenin kızı olarak zor şartlarda okudum."

Pütürge'nin Yürekleri Isıtan Hikayesi: Züleyha Öğretmen ve İmmihan Ana'nın Sarsıcı Vefası

Adım, Züleyha.

Boluluyum fakir bir ailenin kızı olarak zor şartlarda okudum öğretmen oldum.

İlk tayinim Malatya Pütürge’ye çıktı. Üç yıl dağ köyünde görev yaptım. Beni hayatımda görmediğim ve göremeyeceğim ilgi, alaka ve şefkatle bağırlarına bastılar.

Okulun küçük bir tek odalı lojmanına yerleştim ama bir gün bile orada yatmadım. Köyün merhamet meleği İmmihan Teyze ve yaşlı kocası Derviş Amca “Bizde kalacaksın, seni asla yalnız bırakmayız” dediler.

Evlatları oldum. Evin kızı oldum. Bildiğiniz bir evin kızı nasılsa aynen ben de öyleydim. Yedirdiler, içirdiler, hastalandılar, ağladılar, güldüler… bunların hepsini beraber yaşadık. Onlar yarım Türkçe ile bana ana baba oldular. Ben de yarım Kürtçe ile onlara sırdaş oldum yoldaş oldum….

Üç yılın sonunda tayinim memleketime Bolu’ya çıktı. Ayrılığımız ağıtlarla, gözyaşlarıyla oldu. Bolu’ya yuva kurdum evlendim. İmmihan Anama davetiye gönderdim. Davetiyeye çeyrek altını bantlamış bana gönderdi. Ailem şok oldu. “Bu nasıl vefa? Bizim buralarda pek görmediğimiz şey” dediler. Çok ama çok duygulandım.

Bir zaman sonra oğluma hamile kaldım. İmmihan Ana’ya telefon açtım söyledim. Havalara uçtu zılgıt çekti. “Torunum olacak” dedi. “Söz ver torunumun 40’ı çıkar çıkmaz Pütürge’ye geleceksin, tamam mı?” dedi “Söz” dedim.
Bir gün aradım “Kızım yanımda, rahatsızım sesim çıkmıyor. Ben kızıma söyleyeceğim, o da sana mesaj atacak.” dedi “Tamam” dedim.

Hamileliğim süresince yazdım “Çok iyiyim. Biraz rahatsızım ama önemli bir şeyim yok.” Sürekli yazdım hep güzel cevaplar aldım. Oğlum doğdu. 20 günlük oldu. Adını Bolulu babam Ahmet ile Pütürgeli Derviş Babamın adı olan Ahmet Derviş koydum…
Bu kez görüntülü arayayım İmmihan Ninesine torununu göstereyim dedim. Görüntüde genç bir kadın. “İmmihan Ana” dedim. “Kaybettik” dedi. Yıkıldım. “Nasıl, ne zaman?” dedim “4 ay oldu” dedi. “Ben aylardır kiminle yazıştım peki?” dedim. Kızı, “Anam Züleyha hamile, hastalığımı, perişan olduğumu sakın söylemeyin. Üzülür hamileliğine çocuğuna zarar gelir. Ben yazıyormuş gibi yapın. Ölürsem de doğum yapana kadar gizleyin.

Bir gün buraya gelirse mezarımın taşına elindeki tebeşşirle ben geldim yazsın yeter.” dedi.

Bir öğretmenin, hayatının dönüm noktalarında yaşadığı zorluklara ve ardından gelen sıra dışı insanlık öykülerine odaklanan bu hikaye, Bolu'dan Malatya'nın dağ köyü Pütürge'ye uzanan bir yolculuğu konu alıyor. Züleyha Öğretmen, fakir bir ailede dünyaya gelip, büyük zorluklarla öğretmen olmayı başarmış ve ilk görev yeri olan Pütürge'de, köy halkının sıcak ilgisi ve şefkatiyle karşılanmıştır. Bu hikaye, insanın insana verebileceği en büyük hediyenin; sevgi, şefkat ve vefa olduğunu gözler önüne seriyor.

Bir Yolculuğun Başlangıcı

Züleyha Öğretmen'in Pütürge'ye adım atmasıyla başlayan yolculuk, onun bu topraklarda yabancı olmaktan çıkıp, bir evin kızı, bir ailenin parçası haline gelmesiyle devam ediyor. İmmihan Teyze ve Derviş Amca'nın gösterdiği eşsiz vefa, köyde geçirilen üç yılın unutulmaz anıları arasında yerini alıyor. Bu hikaye, zor zamanlarda dahi insanlık değerlerinin nasıl üstün gelebileceğinin kanıtıdır.

Ayrılık ve Vefa

Züleyha Öğretmen'in Bolu'ya tayini çıktığında, ayrılığın acısı, köy halkının gözyaşları ve ağıtlarıyla yoğruluyor. Ancak, İmmihan Ana'nın düğün için gönderdiği çeyrek altın, vefanın ve sevginin sınır tanımadığını gösteriyor. Bu, Pütürge'de kurulan derin bağların, mesafelerle sınanamayacak kadar güçlü olduğunun kanıtıdır.

Bir Ana Yüreği

Züleyha Öğretmen hamile kaldığında, İmmihan Ana'nın sevinci ve daha sonrasında yaşadığı sağlık sorunları, bu hikayenin en duygusal anlarından bazılarını oluşturuyor. İmmihan Ana'nın, Züleyha'nın üzülmemesi için kendi hastalığını ve hatta ölümünü gizleyecek kadar büyük bir sevgi ve fedakarlık göstermesi, insanlık adına umut verici bir örnek teşkil ediyor.

Son Sözler ve Bir Veda

İmmihan Ana'nın vasiyeti, Züleyha Öğretmen'in yaşamında derin izler bırakıyor. Bu, ötesinde bir aile, bir sevgi, bir bağlılık hikayesi. Züleyha Öğretmen'in Pütürge'ye yapacağı ziyaret ve İmmihan Ana'nın mezarına yazılacak olan "ben geldim" notu, hikayeye güçlü bir son veriyor.

İbret ve Umut

Züleyha Öğretmen ve İmmihan Ana'nın hikayesi, farklı kültürlerin, dillerin ötesinde, insan olmanın getirdiği derin bağları ve ortak değerleri vurguluyor. Bu hikaye, okuyuculara, zorluklar karşısında dahi sevgi, şefkat ve vefanın nasıl zafer kazanabileceğini gösteriyor. Pütürge'nin dağlarında başlayıp, gönüllerde sonsuza dek sürecek bu yolculuk, herkes için ilham verici bir öykü olarak kalacak.

Her Açıdan Haber: Bolu'dan Dünyaya, BoluNet ile Global Bakış.