Bolu'ya net bakış - Bolunet.com.tr

"Bir siyasetçinin adı, ne yazık ki, her zaman halk hizmetiyle anılmaz. Çoğu zaman kişisel çekişmeler, parti politikaları ve hırslar arasında sıkışan bir sahne buluruz. Bu yazıda, Cumhuriyet Halk Partisi'ndeki (CHP) ikinci ihraç sürecinde olan Bolu Belediye Başkanı Tanju Özcan'ın durumunu tartışacağız.

Özcan'ın, CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu'nu eleştirmesi ve hatta onun Erdoğan'ı diktatör olarak nitelendirdiği halde kendi koltuğunu bırakmaması eleştirisini yöneltmesi, ülke politikalarında derinleşen çatışmaların bir göstergesi. Elbette, bu türden kişisel eleştiriler ve çatışmalar, demokratik bir parti yapısında sıkça rastlanan olaylardır; ancak, bu durum, Türkiye'deki genel politik iklimi ve CHP'nin içinde bulunduğu durumu daha da belirginleştiriyor.

Bir yıl önce parti disiplinini ihlal ettiği gerekçesiyle disipline sevk edilen ve 1 yıl geçici çıkarma cezası alan Özcan'ın, ikinci kez kesin ihraç talebiyle karşı karşıya olması, parti içi çekişmelerin ve siyasetin düşündürücü yüzünü ortaya koyuyor. Özcan, bu duruma 3 Temmuz'da Bolu Meydanı'ndan Ankara'ya yürüyerek tepki göstereceğini belirtiyor.

Özcan'ın geçmişte yerel yönetimde aldığı ve uygulamadığı mahkeme kararları ve belediye şirketi üzerinde haciz işlemleri, halkın adalet anlayışıyla çelişiyor. Peki, Özcan'ın adalet yürüyüşü, gerçekten adalet arayışı mıdır, yoksa kişisel bir kurtuluş çabası mıdır?

Özcan, Bolu halkının verdiği oylarla seçilmiş bir belediye başkanı olarak, adaleti sağlama konusunda ciddi bir sorumluluk taşıyor. Ancak, mahkeme kararlarını uygulamamakla suçlandığı, kamusal alanları usulsüz bir şekilde ticari alana çevirdiği iddialarına karşı, Özcan'ın adalet yürüyüşü, kendi adalet anlayışının bir göstergesi gibi görünüyor.

Elbette, Özcan'ın eylemlerini alaycı bir bakış açısıyla ele alabilecek birçok unsur mevcut. Ancak, bu durumun CHP içindeki gerilimleri, parti disiplinini ve Türkiye'nin genel politik iklimini nasıl etkilediği daha ciddi ve analize değer bir konudur.

Sonuç olarak, Bolu Belediye Başkanı Tanju Özcan'ın durumu, Türkiye'nin politik atmosferindeki gerginlikleri ve iç çekişmeleri yansıtıyor. Özcan'ın kendi adalet arayışı, bir politikacının halka hizmet etme görevinin ötesinde, parti politikaları ve kişisel hırslar arasında sıkışmış bir durumun belirgin bir örneği olarak ortaya çıkıyor. Bu, Türkiye'deki politik süreçlerin karmaşıklığını ve bazen çelişkili doğasını göstermektedir.

Aydın Karataş